افزایش سرمایه بانک‌های بورسی از محل صرف سهام

 سرعت بالاتر تأمین مالی و کاهش هزینه افزایش سرمایه: کوتاه بودن فرآیند افزایش سرمایه به روش صرف سهام نسبت به سایر روش‌ها باعث می‌شود منابع با سرعت بیشتر و هزینه کمتر جذب بانک گردد. 

   امکان جذب سرمایه‌گذاران جدید و افزایش درصد سهام شناور بانک: این روش موجب ورود سرمایه‌گذاران جدید و افزایش درصد سهام شناور بانک خواهد شد. با افزایش درصد سهام شناور بانک‌ها، بازار بورس بیشتر جوابگوی حجم بالای ورود نقدینگی سهامداران خواهد بود.    جلوگیری از نوسانات شدید قیمت سهام: این روش موجب متعادل‌شدن حجم عرضه و تقاضای سهم می‌گردد و از این طریق از نوسانات شدید قیمت سهام جلوگیری می‌نماید.

  رشد سودآوری، افزایش EPS، افزایش منطقی قیمت و کاهش ریسک سهم در بلندمدت: با توجه به این که این شیوه از افزایش سرمایه منابع قابل توجهی را در اختیار بانک قرار می‌دهد می‌تواند در بلندمدت منجر به رشد سودآوری، افزایش EPS، افزایش منطقی قیمت و کاهش ریسک سهم گردد.

اصلاح ساختار سرمایه: این نوع افزایش سرمایه برای بانک‌هایی که نیاز به اصلاح ساختار سرمایه دارند و از طرف دیگر نیازمند منابع سنگین مالی برای دستیابی به طرح‌های توسعه‌ای خود هستند بسیار کارآمد است

   منبع مالی باثبات و بدون سررسید مشخص: این شیوه ریسک عدم توان پرداخت بدهی بانک را کاهش داده و سبب افزایش اعتبار بانک در بازار می‌شود.

   بهبود سرمایه در گردش بانک‌ها و جلوگیری از سفته‌بازی سهام: در این روش از افزایش سرمایه نقدینگی خوبی جذب بانک‌ها می‌گردد و به همین علت دیگر صرفاً بحث‌های سفته‌بازی درباره سهام مطرح نیست و ورود نقدینگی‌های فراوان به بازار بورس تنها منجر به افزایش نرخ بدون پشتوانه سهم نمی‌گردد.

   جلوگیری از رقیق‌شدن قیمت سهام: در سایر روش‌های افزایش سرمایه، بانک‌ها براى تأمین نیاز هاى مالى خود مجبور به افزایش پى‌در‌پى سرمایه و انتشار سهام در حجم زیاد می‌باشند که این امر سبب کاهش EPS و رقیق شدن بیش از حد قیمت سهم در بازار مى‌شود.

  جلوگیری از ایجاد حباب قیمتی در بورس و سایر بازارها: در زمان حاضر استقبال مردم از بازار بورس بسیار خوب است و با توجه به تقاضای زیاد باید تلاش شود عرضه به موقع باشد تا حباب قیمتی ایجاد نشود. یکی از راه‌کارها عرضه کافی متناسب با تقاضای سهام است. اکنون بهترین فرصت برای واگذاری سهام بوده تا مردم سرمایه‌های خود را صرف سرمایه گذاری کنند و به بازارهای دیگر مثل ارز، سکه و مسکن نروند. اقدامی که به اقتصاد کشور و تأمین مالی بانک‌ها کمک می‌کند.

  بهبود سرمایه نظارتی و کفایت سرمایه بانک‌ها: مطابق ضوابط و مقررات ابلاغی بانک مرکزی، صرف سهام جزء سرمایه لایه یک و با کیفیت بانک‌ها محسوب شده و افزایش سرمایه از این طریق منجر به بهبود نسبت کفایت سرمایه آن‌ها می‌گردد. 

  قابلیت استفاده از ابزارهای مشتقه برای کاهش ریسک سرمایه‌گذاران: به همراه این شیوه از افزایش سرمایه می‌توان از ابزارهای مشتقه از جمله اختیار فروش به منظور کاهش ریسک سرمایه‌گذاران و ترغیب آن‌ها به شرکت در افزایش سرمایه استفاده نمود.

    احتمال کاهش میزان کنترل سهامداران اصلی: درصورتی که افزایش سرمایه به روش صرف سهام با منافع سهام‌داران اصلی بانک در تعارض باشد، آن‌ها اجازه افزایش سرمایه به این شیوه را به بانک نمی‌دهند.

 عدم تمایل سرمایه‌گذاران به شرکت در این نوع افزایش سرمایه:

زمانی افزایش سرمایه به روش صرف سهام موفق است که شرایط بازار بورس، صنعت و بانک از دیدگاه سرمایه‌گذاران مثبت باشد و به عبارت دیگر بازار بورس پررونق باشد. اگر بازار بورس دارای رکود یا روند نزولی بوده و دورنمای مثبتی برای آن متصور نباشد، برنامه افزایش سرمایه به روش صرف سهام با موفقیت کمی همراه خواهد بود. درنتیجه شرط موفقیت در این شیوه، وجود چشم انداز مثبت برای بازار بورس و بانک است. در حقیقت یک بانک برای موفقیت در افزایش سرمایه به روش صرف سهام، باید پتانسیل رشد و سودآوری داشته باشد و مورد اقبال بازار و سرمایه‌گذاران قرار گیرد و در کنار این عوامل، عامل نقد شوندگی سهم در بازار نیز اهمیت دارد. در این رابطه لازم به توضیح است که تغییر و تحولات اخیر بازار بورس در ایران و کاهش شاخص کل می‌تواند جذابیت این شیوه از افزایش سرمایه را کاهش دهد.

  خروج نقدینگی از بازار سرمایه: با انجام افزایش سرمایه از محل صرف سهام، نقدینگی از بازار سرمایه خارج خواهد شد. اگر تعداد قابل توجهی از شرکت‌های بزرگ بازار در یک دوره زمانی چند ماهه و به صورت همزمان اقدام به اجرای این نوع افزایش سرمایه نمایند، به هر حال بخشی از نقدینگی از بازار سرمایه خارج خواهد شد. به عبارتی همانقدر که این خبر برای شرکت‌ها اتفاقی مثبت است می‌تواند برای بازار بورس رویدادی منفی باشد.

 عدم وجود نظارت کافی بر هزینه‌کرد منابع جذب‌شده به بانک‌ها: عدم وجود نظارت کافی بر هزینه‌کرد منابع جذب‌شده به بانک‌ها از طریق افزایش سرمایه از محل صرف سهام می‌تواند منجر به نقض ضوابط و مقررات ابلاغی بانک مرکزی گردد. ممکن است این منابع توسط بانک‌ها صرف سرمایه‌گذاری در سهام غیربانکی، خرید املاک و دارایی‌های ثابت بیش از حدود مقرر و پرداخت تسهیلات غیرمتعارف و بی‌انداره به اشخاص مرتبط بانک گردد. از این‌رو نظارت بر نحوه مصرف منابع جذب‌شده امری ضروری به نظر می‌رسد.