موفقیت یک سده ای حزب کمونیست در محقق ساختن آرمان های مردمی
مردم چین به طور کلی تحت رهبری حزب کمونیست عملکرد مطلوبی داشته اند. از سال ۱۹۵۲ الی ۲۰۲۰ میلادی، تولید ناخالص داخلی واقعی این کشور از ۶۷٫۹ میلیارد یوان به ۱۰۱٫۶ تریلیون یوان افزایش پیدا کرد. در همین بازه زمانی، سرانه تولید ناخالص داخلی سرانه واقعی این کشور نیز از ۱۱۹ یوان به حدود ۷۲ هزار یوان رسید.
سؤال اینجاست که آیا حزب کمونیست توانسته است خواسته های مردم چین را محقق سازد؟
در پاسخ به این سؤال باید گفت که بدیهی است که این حزب با موفقیت توانست مشکلات مربوط به خوراک و پوشاک جمعیت عظیم چین را حل کند و هدف ساخت یک جامعه مرفه از همه نظر را محقق سازد. این حزب در عین حال در زمینه تامین کالاهای عمومی برای مردم چین نیز عملکرد مطلوبی داشته است.
چین هزاران سال است که اهمیت بسیار زیادی برای آموزش قائل است؛ در سال ۱۹۴۹ میلادی بود که میزان بی سوادی در چین ۸۰ درصد بود ولی این نرخ در سال ۲۰۲۰ میلادی به ۲٫۶۷ درصد رسید و کاهش پیدا کرد. میزان ثبت نام برای شرکت در آزمون ورودی دانشگاه های چین در سال ۱۹۸۹ میلادی حدود ۲۴ درصد برآورد شد ولی این نرخ در سال ۲۰۱۶ افزایش پیدا کرد و به ۸۲٫۱۵ درصد رسید.
در حال حاضر اکثرت مردم چین که درصدد رفتن به دانشگاه هستند، این امکان برایشان مهیاست؛ نسبت جمعیت چین با تحصیلات دانشگاهی به کل جمعیت این کشور در سال ۱۹۶۴ میلادی صرفا ۰٫۴ درصد بود ولی این نسبت تا سال ۲۰۲۰ میلادی به ۱۵٫۴۷ درصد افزایش یافت و انتظار می رود که همچنان با گذشت زمان این نسبت نیز به روند افزایشی خود ادامه دهد.
چین در زمینه خدمات مربوط به بهداشت همگانی نیز به پیشرفت های عظیمی دست یافته است؛ در سال ۱۹۴۹ میلادی، متوسط امید به زندگی در میان جمعیت چین صرفا ۳۵ سال بود؛ این شاخص در سال ۱۹۸۱ میلادی به ۶۷٫۸ سال رسید و در سال ۲۰۱۹ میلادی، معادل ۷۷٫۳ سال برآورد شد.
این کشور در زمینه ریشه کن سازی فقر مطلق نیز موفق ترین کشور دنیا بوده است؛ بر اساس استانداردهای فعلی مربوط به فقر روستایی در چین، میزان فقر روستایی در این کشور در پایان سال ۱۹۷۸ میلادی ۹۷٫۵ درصد برآورد شد اما این درصد تا سال ۲۰۱۹، کاهش پیدا کرد و به ۰٫۶ درصد رسید و در سال ۲۰۲۰، صفر درصد برآورد شد.
اگرچه نرخ رشد سالانه تولید ناخالص داخلی چین در طول ۲۰ سال از اواخر دهه ۱۹۵۹ تا اواخر دهه ۱۹۷۰ میلادی روندی افزایشی و کاهشی را پشت سر گذاشته است اما متوسط نرخ رشد سالانه تولید ناخالص داخلی واقعی این کشور و سرانه تولید ناخالص داخلی واقعی آن در طول کل بازه زمانی سال ۱۹۴۹ تا ۲۰۲۰ میلادی، به ترتیب ۸٫۵ و حدود ۷ درصد برآورد شده است.
با این اوصاف می توان به خوبی مشاهده کرد که حقیقتا دستاوردهای بسیار برجسته و چشمگیری در این بازه طولانی مدت زمانی در چین حاصل شده است که این موفقیت را می توان به چشم انداز و طرز فکر بلند مدت سیاست گذاران چین و توجه بی نظیر آنها به رشد اقتصادی نسبت داد. بدنبال چشم انداز وجود یک برنامه ریزی طولانی مدت مناسب از سوی این سیاستگذاران چینی است که امکان سرمایه گذاری در زیرساخت هایی که هنوز به واقعیت تبدیل نشده اند اما قابلیت ساخت آنها از طریق عرضه وجود دارد و می توانند به توسعه و پیشرفت منجر گردند، فراهم می گردد.
