چین نمونه ای از هماهنگی و همدلی حاکمیت و مردم است

دکتر بشیر اسماعیلی با اشاره به مدل توسعه چین افزود:با وجود اینکه در غرب نسخه راهبردی مبتنی بر لیبرال دموکراسی برای توسعه کشور ها در همه ابعاد سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی توصیه می شود ، اما کشورهایی در جهان همانند چین توانسته اند بدون پیروی از این مدل به توسعه اقتصادی و ارتقا چشمگیر جایگاه بین المللی دست پیدا کنند  .

وی تصریح کرد: مدل نظام سیاسی در چین را می توان اقتدارگرایی جانبدار نوسازی قلمداد کرد که در این مدل ، نظام سیاسی حاکم عموما غیر دموکراتیک و نسبتا بسته باقی می ماند ولی اقتصاد کشور در سایه نظم و مدیریت متمرکز اعاده شده و رو به پیشرفت می رود .

این استاد روابط بین الملل یادآور شد: به عکس آنچه فرانسیس فوکویاما ، اندیشمند لیبرال آمریکایی می‌گفت ، لیبرال دموکراسی نقطه پایان تاریخ و راه ناگزیر کشور ها برای توسعه نیست . بلکه هر کشوری بنا بر هویت ملی ، تاریخ و شرایط و مقتضیات موجود ، باید سیستم سیاسی مناسب و منحصر به فرد خود را پیدا کند .

اسماعیلی با تاکید بر موفقیت های کشور چین در سال های گذشته اظهار کرد: در سالیان گذشته و پس از پیروزی انقلاب مائو در چین ، این کشور با توسل به همین نظام سیاسی اقتدارگرا و غیر دموکراتیک توانسته است کشور را از یک حالت فقیر و ضعیف به دومین اقتصاد برتر دنیا و جدی ترین رقیب آمریکا برای جایگزینی هژمونی تبدیل کند که این مسأله حاکی از همخوانی و اثر بخشی این نوع نظام سیاسی در چین است .

وی همچنین با بیان اینکه موفقیت چین در مبارزه با کرونا محصول مدیریت ارزشمند این کشور است اذعان کرد:  غلبه موفقیت آمیز چین بر کرونا را می توان ناشی از نظم سیستماتیک حاکم بر این کشور دانست که مدیریت یکپارچه را در چین نه تنها در مسأله کرونا که در دیگر موارد مدیریت بحران میسر کرده است .

اسماعیلی افزود: در جنوب شرق آسیا به طور کلی ، اطاعت پذیری و پیروی از اقتدار ، از خصیصه های هویتی مردم این ناحیه جغرافیای محسوب می شود . این امر باعث شد تا قرنطینه شهر ها به طور کامل و با جدیت صورت گیرد و مهار بیماری در مراحل نخست پاندمی میسر شود . چنین وضعیتی در کشور های اروپایی و آمریکا اتفاق نیفتاد و اختلاف نظر و انشقاق بین مسئولین و مدیران بحران با مردم در رابطه با مهار کرونا ، موجب فراگیری بیشتر این بیماری شد .

این استاد روابط بین الملل دانشگاه درباره همراهی مردم با حاکمیت چین تاکید کرد: پس از انقلاب چین ، این کشور به سمت احیای قدرت تاریخی از دست رفته خود حرکت کرد و این مهم با همراهی مردم با سیاست های هیات حاکمه و پیروی از برنامه های حکومتی میسر شد . از سال ۱۹۷۸ همزمان با تغییر و تحول در سیاست گذاری های کلان چین ، روی آوردن به پراگماتیسم در کنار ایدئولوژی های چپ گرایانه پیشین  ، موجب جهش اقتصادی این کشور گردید .

به گفته وی جمعیت جوان و پر شمار چین هم به موتور محرکه اقتصاد این کشور بدل شدند و با سخت کوشی و کار فراوان ، توانستند در طول بیش از چهار دهه ، اقتصاد عظیم چین را بر پایه مساعی ملی و برنامه ریزی حاکمیتی بنا کنند .

اسماعیلی در پایان گفت: چینی ها با همین خصلت اطاعت پذیری و سخت کوشی ، در طول تاریخ تمدن کهن و عظیمی را بنا نهادند که بسیاری از اختراعات و اکتشافات بنیادین بشر توسط این تمدن شرقی صورت پذیرفت و اینک نیز بعد از دوره ای رکود، دوباره به جایگاه اصلی خود در دنیا دست یافته اند.