ماکائو، الگوی اجرای اصل یک کشور دو نظام
اکثر ایرانیان شاید با ماکائو آشنایی چندانی نداشته باشند؛ شاید برخی در این حد می دانند که ماکائو در گذشته مستعمره پرتغال بوده و حالا یکی از اماکن مطلوب برای گذراندن تعطیلات و همچنین صنعت قمار این جزیره نیز معروف است.
بله، ماکائو واقعا یک محل گردشگری محسوب می شود. پیشبینی می شود امسال تعداد سفرهای ورودی به این جزیره به ۴۰ میلیون برسد. آمار جدید سازمان گردشگری جهانی وابسته به سازمان ملل نشان می دهد که درآمد ماکائو از گردشگری در سال ۲۰۱۸ به ۴۰ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار رسید. این رقم در رتبه پنجم آسیا و اقیانوس آرام و رتبه یازدهم جهان قرار دارد.
آشنایی برخی ایرانیان با ماکائو بیشتر به دلیل ماجرای یک مربی ایرانی است. آقای محمد رضا رشیدنیا ۱۸ سال است که مربیگری تیم کاراته ماکائو را برعهده داشته است. شاگردان او در مسابقات مختلف بیش از ۲۰۰ مدال از جمله مدال نقره و مدال برنز بازیهای آسیایی را کسب کرده اند. در نتیجه زحمات آقای رشیدنیا، کاراته رشته ورزشی مطرح ماکائو محسوب می شود. خود او نیز در سالهای ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ به عنوان یکی از ده مربی نمونه ماکائو انتخاب شد. قبل از آن هم او چهار بار این افتخار را از آن خود کرده بود.
کاراته کاران ایرانی و ماکائو چین با هماهنگی و کمک آقای رشیدنیا چندین بار اردوی تمرین مشترک برگزار کرده و سطح فنی و تاکتیکی خود را ارتقاء داده اند. با کمک او چند مربی ایرانی دیگر نیز به ماکائو آمده و به مبادلات انسانی بین دو طرف کمک کرده اند.
ماکائو که مساحت آن تنها ۳۰ کیلومتر مربع است، طی ۲۰سال گذشته با پشتیبانی دولت مرکزی و مردم سراسر کشور با توسعه سریع اقتصادی، بهبود پیوسته معاش مردم و ثبات و انسجام اجتماعی همراه بوده و اجرای موفق اصل یک کشور دو نظام با ویژگی ماکائو را به جهانیان نشان داده است.
ماکائو از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۸ وارد سریعترین و بهترین دوره توسعه در تاریخ شده است. طی ۲۰ سال ارزش تولید داخلی ماکائو با افزایش ۸٫۵ برابری به ۵۵ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار رسید. میانگین سرانه جی دی پی آن به ۸۳ هزار دلار رسید که این رقم حدود دو برابر هنگ کنگ است و در مقام دوم جهان قرار دارد.
تا پایان سال ۲۰۱۸ مازاد دارایی دولت ماکائو به ۶۳ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار رسید. مبلغ ذخیره ارز خارجی ۲۰ میلیارد و ۳۸۰ میلیون دلار بود که به ترتیب نسبت به سال ۱۹۹۹، ۱۹۳ برابر و ۶٫۲ برابر افزایش داشت. وضعیت اشتغال ساکنان محلی مطلوب است و از سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۱۸، نرخ بیکاری در ماکائو از ۶٫۳ درصد به ۱٫۸ درصد کاهش یافت.
با توجه به جمعیت ۶۰۰ هزار نفری ماکائو، میانگین سرانه این داده ها بسیار شگفت انگیز است! برای مثال وقتی تعداد مسافران ورودی به این منطقه به ۴۰ میلیون سفر می رسد، به این معنیست که هر ماکائویی در سال از حدود ۶۶ مسافر پذیرایی می کند. بیش از ۶۰ میلیارد دلار مازاد دارایی دولت به معنی میانگین سرانه بیش از ۱۰۰ هزار دلار است.
بنا به گزارشها مبلغ قرض ملی آمریکا از سد ۲۳ هزار میلیارد دلار گذشته است که سرانه آن به حدود ۷۰ هزار دلار بالغ می شود. آمریکا بارها الگوی مدیریت کشورهای دیگر و وضعیت اجرای اصل یک کشور دو نظام در هنگ کنگ و ماکائو را مورد انتقاد قرار داده، اما شاید سیاستبازان واشنگتن نسبت به دستاوردهای توسعه ماکائو غبطه می خورند و حسادت می ورزند.
اما در حقیقت راه توسعه ماکائو در بیست سال گذشته هموار نبوده است. جامعه ماکائو قبل از بازگشت به میهن ماکائو دچار هرج و مرج و بی نظمی بود. سرمایه گذاران تمایلی به سرمایه گذاری در این منطقه نداشتند؛ اقتصاد کلان آن دچار رکود بود و چهار سال متوالی رشد منفی داشت.
در اوائل تاسیس دولت منطقه اداری ویژه ماکائو، تاثیرات منفی بحران مالی آسیا هنوز از بین نرفته بود. در سال ۲۰۰۳ شیوع ناگهانی بیماری سارس به شدت بر توسعه اقتصاد ماکائو تاثیر گذاشت. در سال ۲۰۰۸ بحران مالی بین المللی بار دیگراین منطقه را در هم نوردید.
دولت مرکزی چین هر بار در این مقاطع کلیدی رشته تدابیر سیاسی به اجرا گذاشت تا به ماکائو برای مقابله با بحران، احیاء کردن رشد اقتصاد و گام برداشتن در راه توسعه پایدار و سالم کمک کند.
تسویی شی ان رییس منطقه اداری ویژه ماکائو که ده سال این مقام را بر عهده داشت و ماموریتش فردا به اتمام می رسد، گفت: ما از مراقبت و پشتیبانی دولت مرکزی از ماکائو در درازمدت و به موقع بسیار سپاسگزاریم. در چهارچوب «یک کشور دو نظام»، «یک کشور» محکمترین سپر ما بوده است.
ماکائو ظرف ۲۰ سال پس از بازگشت به میهن با بهترین وضعیت توسعه تاریخی خود رسیده است. همانطور که رییس جمهور شی جین پینگ گفته است: واقعیات به قدر کفایت ثابت می کند که چهارچوب یک کشور دو نظام کاملاٌ اجرا شدنی، عملی و محبوب است.
