بازگشت برانکو به پرسپولیس یعنی ملال موفقیت!
اگر پرسپولیس نتواند قهرمانی باشگاه های آسیا را به دست آورد، تداوم روند قهرمانی در لیگ برتر، احتمالا برای هواداران کم و بیش ملال‌آور خواهد بود. باید دید برانکو برای پر کردن این خلأ تاریخی چه تدبیری دارد. البته بعید است بتواند پرسپولیس را به قله آسیا برساند.عصر ایران؛ اهورا جهانیان – بعد از استعفای یحیی گل‌محمدی از مربیگری پرسپولیس، وقتی که برانکو اعلام کرد آمادۀ مذاکره با هر تیمی هستم، کاملا پیدا بود که او سرمربی بعدی پرسپولیس خواهد بود؛ مگر اینکه واقعه‌ای پیش‌بینی‌نشده و فراتر از خواست و ارادۀ طرفین (برانکو و مدیریت پرسپولیس) مانع این رویداد شود.
بنابراین عجیب نیست که دیشب رضا درویش مدیرعامل پرسپولیس راهی دوحه شده تا در حاشیۀ جام ملت‌های آسیا با برانکو مذاکره کند؛ مذاکره‌ای که قرار است امروز بعد از ظهر انجام شود و شاید حضور برانکو را در رأس کادر فنی پرسپولیس قطعی سازد.
بازگشت برانکو به پرسپولیس، در شرایطی که این تیم در پایان نیم‌فصل لیگ برتر فقط دو امتیاز از استقلالِ صدرنشین کمتر دارد، قاعدتا باید پرسپولیس را به شانس اول قهرمانی لیگ بدل سازد. نکونام جوان‌تر از آن است که از پس مربی کارکشته‌ای مثل برانکو برآید.
وانگهی، اگرچه گل‌محمدی با دلخوری از کمبودها استعفا کرد، ولی ساختار تیم پرسپولیس فرو نریخته و این تیم با شمار قابل توجه بازیکنان طراز اولش، در صورت نشستن برانکو روی نیمکت مربیگری‌اش، وزنی پیدا می‌کند که بیشتر از اختلاف دو امتیازی فعلی‌اش با صدرنشین لیگ است.
البته در فوتبال نیز مثل زندگی هر واقعه‌ای ممکن است. ولی تا جایی که به حساب و کتاب‌های فنی برمی‌گردد، پرسپولیس با برانکو شانس اول قهرمانی لیگ برتر خواهد بود.
برانکو یوانکوویچ در اوایل سال ۱۳۹۴ سرمربی پرسپولیس شد. آن موقع هنوز شش هفته به پایان لیگ چهاردهم باقی مانده بود و پرسپولیس شانسی برای قهرمانی نداشت. برانکو در اولین هفتۀ حضورش به اهواز نرفت و بازی پرسپولیس و استقلال خوزستان را از دور تماشا کرد اما در هفته‌های بعدی، مستقیما هدایت قرمزپوشان را برعهده گرفت و مهم‌ترین کارش در پنج هفتۀ پایانی، شکست استقلالِ قلعه‌نویی بود؛ شکستی که منجر به کنار رفتن قلعه‌نویی از مربیگری استقلال و تنزل او به سطوح پایین‌تر لیگ برتر فوتبال ایران شد. قلعه‌نویی از اردیبهشت ۱۳۹۴ به این سو، دیگر هیچ وقت مربی استقلال نشده.
کارنامۀ برانکو در پرسپولیس بسیار عالی است. او پس از لیگ چهاردهم، که تیمی باخته را تحویل گرفت و در پنج-شش هفتۀ پایانی صرفا موفق شد دربی برگشت تهران را ببرد و پرسپولیس را از رتبه‌های پایین جدول به رتبۀ هشتم لیگ برساند، در فصل پانزدهم لیگ برتر در هفتۀ آخر به دلیل تفاضل گل کمتر قهرمانی را از دست داد ولی تیمی را که باید می‌ساخت، ساخت.
از آن پس برانکو سه فصل پیاپی پرسپولیس را قهرمان لیگ برتر کرد. در واقع در چهار فصل حضور کامل برانکو در پرسپولیس، این تیم سه بار قهرمان لیگ برتر شد و یکبار هم نایب قهرمان. و این یعنی برانکو پرسپولیس را دوباره به “تیم اول فوتبال ایران” تبدیل کرده بود. مثل زمانی که پروین در دهۀ ۶۰ مربی پرسپولیس بود و این تیم پنج بار پیاپی قهرمان جام باشگاه‌های تهران شد.
برانکو همچنین سه بار پرسپولیس را قهرمان سوپرجام ایران کرد. در سال ۱۳۹۶ نفت تهران را شکست دادند، در سال ۹۷ استقلال به دلایلی حاضر به انجام بازی سوپرجام نشد و جام به پرسپولیس رسید، در سال ۹۸ هم چون پرسپولیس توامان قهرمان لیگ و جام حذفی شده بود، سوپرجام هم خود به خود نصیبش شد. بنابراین یک قهرمانی در جام حذفی (۱۳۹۸) هم جزو افتخارات برانکو در پرسپولیس است.
مربی موقر کروات، یک بار هم پرسپولیس را به فینال لیگ قهرمانان آسیا برد که البته در آن‌جا ناکام ماند. آنچه در کارنامۀ برانکو در پرسپولیس کم است، قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا است ولی بعید است که او بتواند این خلأ را پر کند. غول‌های فوتبال جهان در تیم‌های اصلی لیگ عربستان حضور دارند و تیم‌های باشگاهی ژاپن و کره نیز قوی‌تر از تیم‌های لیگ برتر ایرانند.
بنابراین حضور برانکو در پرسپولیس را باید مایۀ تداوم احتمالی روند برتری پرسپولیس در فوتبال ایران دانست؛ روندی که از نیمۀ دوم دهۀ ۱۳۹۰ به شکلی کم‌سابقه آغاز شده است. در هفت سال گذشته، شش بار پرسپولیس قهرمان لیگ برتر شده و یکبار استقلال. تیم‌های شهرستانی هم به کلی دست‌شان از جام کوتاه شده.
در حالی که در دوران ضعف مطلق یا نسبی پرسپولیس از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵، سه بار سپاهان (۹۰ و ۹۱ و ۹۴) یک بار فولاد (۹۳) و یک بار هم استقلال خوزستان (۹۵) قهرمان لیگ برتر شدند. استقلال هم در سال ۹۲ قهرمان این مسابقات شد.
اصولا با حضور برانکو در پرسپولیس، کارنامۀ نامطلوب این تیم در لیگ برتر فوتبال ایران متحول شد. پرسپولیس از آغاز لیگ برتر (جام خلیج فارس) در فصل ۸۱-۱۳۸۰ تا نیمۀ دهۀ ۱۳۹۰، فقط دو بار در سال‌های ۸۱ و ۸۷ قهرمان این مسابقات شده بود. اما در هفت سال اخیر سه بار با برانکو و سه بار با یحیی گل‌محمدی قهرمان لیگ برتر شده. شالودۀ تیم یحیی هم در واقع میراث برانکو است.
اما تداوم روند قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر، در صورتی که این تیم نتواند قهرمانی در برترین جام باشگاهی آسیا (لیگ قهرمانان) را به دست آورد، احتمالا برای هواداران پرسپولیس هم کم و بیش ملال‌آور خواهد بود. باید دید برانکو برای پر کردن این خلأ تاریخی در کارنامۀ باشگاه پرسپولیس چه فکر بکری می‌تواند کرد. بعید است که او بتواند پرسپولیس را به قلۀ فوتبال آسیا برساند.
