نمایش ضد‌‌گواردیولایی و دور شدن از صدر جدول
منچسترسیتی که مثل فصل گذشته از نیمه دوم فصل، پیشرفت چشمگیری داشته است، با پیروزی در ۵ بازی قبلی، میزبان چلسی بود؛ تیمی که مثل فصل گذشته عملکرد و نتایج پرنوسانی داشته است. پس از شکست سنگین ۱-۴ در آنفیلد، مقابل لیورپول، نامه‌ای خطاب به هواداران چلسی نوشت و در آن نامه «بابت نتایج ضعیف عذرخواهی» کرد.چلسی پس از ۲ شکست ۴ گله مقابل لیورپول و ولورهمپتون، استون ویلا را در جام حذفی انگلیس شکست داد. سپس در لیگ برتر کریستال پالاس را ۱-۳ برد.
سیتی در آستانه بازی با چلسی، دو بازی کمتر از لیورپول و آرسنال یعنی تیم‌های اول و دوم جدول داشت. رسیدن به صدر جدول در صورت پیروزی در این دو بازی، انگیزه‌ای ویژه برای سیتی مقابل چلسی ساخته بود.
ستارگان پرشمار در زمین و در خانهپپ گواردیولا با ترکیبی هجومی بازی را آغاز کرد. روبن دیاز، جان استونز، ناتان آکه و کایل واکر در خط دفاع، رودری، کوین دبروینه و فیل فودن در خط میانی و خونین آلوارز، جرمی دوکو و ارلینگ هالند به عنوان هجومی‌ترین مهره‌های تیم.
هرچند ژوسکو گواردیول و جک گریلیش این بازی را به علت مصدومیت از دست دادند، بازگشت دی‌بروینه به فرم مطلوب و حضورش در ترکیب سیتی، نکته مثبتی برای گواردیولا بود.
چلسی برای این بازی مثل اغلب بازی‌های این فصلش، فهرستی بلند از مصدوم‌ها داشت؛ از تیاگو سیلوا و ریس جیمز گرفته، تا وسلی فوفانا، مارک کوکورلا و رومئو لاویا.
پوچتینو در این شرایط همچنان به اندازه کافی بازیکن خوب و موثر داشت که بتواند ترکیبی متعادل و قدرتمند را به زمین بفرستد.
سرمربی آرژانتینی چلسی، بازی را با آرایش ۱-۳-۲-۴ آغاز کرد. مالو گوستو، اکسل دیزازی، لوی کلویل و بن چیلول چهار مدافع چلسی بودند. نکته جالب حضور کلوین در قلب خط دفاع بود؛ بازیکنی که او را بیشتر در سمت چپ خط دفاع دیده بودیم.
مویسس کایسدو و انزو فرناندز که با مبالغ هنگفت به چلسی پیوسته‌اند، جلوی خط دفاع قرار گرفتند و پشت سر نیکلاس جکسون، مثلث کول پالمر، کانر کالاگر و رحیم استرلینگ بازی می‌کردند. البته نام کریستوفر انکونکو در ترکیب اصلی روی وب سایت‌های خبری مختلف قرار گرفته بود ولی با شروع بازی مشخص شد که استرلینگ در ترکیب چلسی قرار گرفته و انکونکو نیمکت‌نشین است.
به این ترتیب هر دو تیم با تعداد زیادی ستاره در ترکیب خود و البته شماری ستاره مصدوم که برخی از آنان حتی در ورزشگاه حضور نداشتند، بازی را آغاز کردند.
موقعیت جکسون؛ هشدار بزرگ به سیتیروند بازی در دقایق ابتدایی برخلاف انتظار عمومی بود. گواردیولا که با ترکیبی هجومی تیمش را به میدان فرستاده بود، شاهد چند حمله موثر چلسی بود.
پس از حدود ۱۵ دقیقه از شروع بازی، سیتی روند مالکیت ۵۰-۵۰ را تغییر داد و در حفظ توپ پیشرفت کرد اما چلسی باز هم روی حملات مبتنی بر پاس‌های کم‌تعداد اما طولی، دو فرصت خوب دیگر خلق کرد.
مهم‌ترین موقعیت در دقیقه ۲۲ شکل گرفت. طراحی یک حمله با حداقل پاس از سمت راست، نفوذ گوستو به فضای پشت آکه، مدافع چپ سیتی، و پاس آخر او به جکسون، که پاس بسیار خوبی بود، اما کنترل ضعیف این مهاجم، باعث شد ادرسن به موقع از دروازه بیرون بیاید و ضربه نهایی مهاجم چلسی به راحتی مهار شود.
این صحنه هشدار جدی به بازیکنان سیتی بود که به‌خصوص در فاز انتقال از حمله به دفاع، درواقع پس از لو دادن توپ، فضای زیادی به بازیکنان چلسی برای رسیدن به پشت خط دفاع می‌دادند.
با عبور از دقیقه ۳۰ فشار حملات سیتی و میزان مالکیت این تیم افزایش یافت. بازیکنان این تیم بیشتر روی نفوذ از سمت چپ متمرکز شده بودند؛ جایی که بهترین دریبل‌زن سیتی یعنی دوکو حضور داشت و دبروینه هم در اغلب حملات به دوکو نزدیک می‌شد تا در این فضا برتری عددی مقابل نیروهای دفاعی چلسی شکل بگیرد و البته تصمیمات عالی دی‌بروینه و دوکو تحت فشار، که چند بار حسابی چلسی را دچار مشکل کرد و توپ به نیروهای هجومی سیتی، پشت مدافع راست چلسی می‌رسید.
سیتی از دقیقه ۳۰ تا ۳۸ چندین ضربه به سمت دروازه چلسی زد و به خصوص روی کارهای ترکیبی از سمت چپ، چند بار به خلق موقعیت نزدیک شد اما در دقیقه ۴۲ این چلسی بود که روی صحنه‌ای بسیار شبیه به موقعیت جکسون، به گل رسید؛ یک پاس عمودی به فضای پشت آکه، سپس پاس عرضی جکسون برای استرلینگ. این بار بال چپ چلسی در موقعیتی قرار گرفت که چند دقیقه قبل جکسون قرار داشت؛ کنترل عالی، تغییر مسیر با توپ و ضربه‌ای دقیق، مجموعه حرکات خوب استرلینگ در چند ثانیه بود که گل اول بازی را ثبت کرد.
گواردیولا پس از این گل خشم و ناراحتی کمتر دیده‌شده‌ای از خود بروز داد. در ادامه هم روشن بود که می‌خواهد هرچه زودتر سوت پایان نیمه اول را بشنود تا در رختکن روند کار تیمش را عوض کند.
بازی در نیمه اول با مالکیت توپ ۶۸ درصدی سیتی به پایان رسید، اما تعداد ضربات در چارچوب چلسی بیش از میزبان بود و یکی از ۲ فرصت عالی این تیم که روی شکل واحدی از طراحی حمله به دست آمده بود، تبدیل به گل شد.
تک بعدی شدن سیتی با دوکو و هالندگواردیولا در نیمه دوم همان رویکردی را در پیش گرفت که در دو فصل اخیر هنگام عقب افتادن در بازی‌های بزرگ از او دیده‌ایم؛ یعنی تغییر برخی جزئیات تاکتیکی اما بدون تعویض.
به این ترتیب سیتی با همان نفرات، نیمه دوم را آغاز کرد و البته در دقایق ابتدایی هم چند حمله موثر خلق کرد اما پس از گذشت چند دقیقه بار دیگر این تیم رو به متمرکز کردن حملاتش از سمت چپ آورد.
درواقع سیتی وقتی همزمان هالند و دوکو را در ترکیب دارد، تبدیل به تیمی قابل پیش‌بینی و کم‌انعطاف در فاز حمله می‌شود؛ تیمی که اغلب توپ‌ها را در فاز حمله به سمت چپ برای بال راست پای تکنیکی خود میبرد. دوکو پس از پیروزی در نبرد یک مقابل یک یا ایجاد فضا برای خودش بدون دریبل زدن، اقدام به ارسال توپ به داخل محوطه جریمه برای هالند می‌کند؛ کاری که سیتی در نیمه دوم بارها انجام داد.
حتی پس از تنها تعویض گواردیولا در این بازی، یعنی برناردو سیلوا به جای آلوارز در دقیقه ۶۸ هم این روند چندان تغییر نکرد.
ششمین گل فصل رودریچلسی در اوایل نیمه دوم چند بار روی ضدحملات، موفق شد دروازه حریف را به خطر بیندازد و در یک صحنه موقعیت گل هم خلق کرد. ولی به‌تدریج توانش در این فاز کم شد. حتی تعویض استرلینگ با انکونکو هم نتوانست فشار روی چلسی در دقایق پایانی را کم کند.
منچستر سیتی در دقایق پایانی بارها توپ را به سمت چپ برد و پاس آخر توسط دوکو به قصد استفاده هالند، چلسی را در خطر قرار داد. هرچند سیتی با این استراتژی به زدن گل نزدیک شد اما این شکل بازی از تیم گواردیولا چیزی نبود که به دیدنش عادت داشته باشیم.
سرانجام سیتی در دقیقه ۸۳ با اصرار به انجام همین برنامه تاکتیکی به گل رسید؛ ارسال بلند دوکو از سمت چپ و ضربه آخر رودری پس از دو بار قطع توپ داخل محوطه جریمه چلسی. این ششمین گل رودری در فصل جاری لیگ برتر بود؛ آماری که برای یک هافبک دفاعی، چشمگیر است.
نقش چلسی در تعیین سرنوشت لیگمالکیت ۷۰ درصدی، ۳۱ شوت، ۵ ضربه در چارچوب. این آمار نهایی سیتی در مسابقه بود؛ آماری که البته مدافع قهرمانی لیگ برتر را به پیروزی نرساند. جالب اینکه چلسی با مالکیت ۳۰ درصدی، یک ضربه بیش از سیتی در چارچوب داشت.
همین نکته نشان می‌دهد که تیم گواردیولا به رغم تسلط نسبی بر شکل کلی بازی، در دفاع و به خصوص در انتقال از حمله به دفاع، چقدر آسیب‌پذیر بوده است؛ همان ضعفی که منجر به گل چلسی و در پایان، از دست رفتن ۲ امتیاز مهم برای سیتی شد.
برنده اصلی این بازی یورگن کلوپ بود، چون حالا سیتی حتی در صورت پیروزی در بازی عقب افتاده خود، به صدر جدول نخواهد رسید و با یک امتیاز کمتر از لیورپول، در رده دوم قرار خواهد گرفت.
پوچتینو و چلسی هرچند شانس چندانی حتی برای گرفتن سهمیه مسابقات اروپایی نخواهند داشت، اما با گرفتن نتایج خوب مقابل تیم‌های مدعی بالای جدول، می‌توانند در تعیین سرنوشت قهرمانی لیگ نقش داشته باشند.
منبع بی‌بی‌سی
